Słowniczek pojęć

Akolita - ministrant wykonujący czynności w czasie liturgii, potocznie akolita.
Alba - długa, biała szata, sięgająca do kostek z długimi rękawami. Nazwa pochodzi od jej białego koloru.
Ambona - miejsce głoszenia i czytania Słowa Bożego.
Ampułki - naczynia na wino i wodę używane w czasie Mszy świętej.
Celebrans - przewodniczący czynnościom liturgicznym na mocy władzy udzielonych święceń.
Chleb ofiarny - ma postać białych hostii wypiekanych z ziarna pszenicy i wody.
Chrzcielnica - miejsce przechowywania wody chrzcielnej.
Cingulum - gruby sznur służący do przewiązania alby.
Dzwonki ołtarzowe - pojawiły się w liturgii w wieku XIII, zwracają uwagę wiernym na zmianę postawy liturgicznej, zwołują lud i wielbią swym dźwiękiem Boga.
Kadzielnica - czyli trybularz, używana od IV wieku w liturgii, składa się z czaszy i ruchomej kopułki podnoszonej na łańcuszkach.
Kantor - wykonuje śpiewy podczas liturgii, psalmy, pieśni. Prowadzi wspólny śpiew.
Kielich mszalny - należy do najgodniejszych naczyń liturgicznych, używany do Mszy świętej w nim spoczywa postać eucharystyczna Krwi Pańskiej.
Kolor szat liturgicznych:
biały - symbolizuje światło, czystość, nienawiść, radość, świąteczny nastrój. Używany podczas obchodów liturgicznych w okresie radosnym.
czerwony - to znak krwi, walki, męczeństwa a także kolor ognia. Używany w czasie obchodów liturgicznych w czasie liturgicznych męczenników, w czasie Zesłania Ducha Świętego a także w święta Pańskie związane z męką Chrystusa.
zielony - symbol nadziei, odrodzenia, młodości. Używany w niedzielę i dni powszednie w czasie zwykłym.
fioletowy - znak żałoby i pokuty, stosowany pierwotnie w miejsce koloru czarnego. Używany w czasie Adwentu i Wielkiego Postu.
Komża - jest skróconą albą o szerokich rękawach, powinna oznaczać czystość duszy.
Korporał - lniany lub płócienny, rozkłada się go na ołtarzu przykrytym białym obrusem.
Krzyż ołtarzowy czyli procesyjny - niesiony na początku procesji w drodze do Ołtarza i stawiany w jego pobliżu.
Kustodia - jest to mała puszka, w niej przechowuje się Najświętszą Hostię przeznaczoną do monstrancji.
Lekcjonarz - księga zawierająca czytania biblijne na poszczególne dni roku.
Lektor - w zgromadzeniu liturgicznym czyta Słowo Boże i inne teksty w czasie liturgii i nabożeństw.
Łódka - naczynia należące do kadzielnicy, zawierające ziarenka kadzidła.
Monstrancja - naczynie liturgiczne służące do wystawiania Najświętszego Sakramentu w celu adorowania Go i noszenia w procesji.
Mszał rzymski - księga dla celebransa, zawierająca modlitwy mszalne na wszystkie dni roku liturgicznego.
Ołtarz - miejsce szczególnej czci, miejsce składania Najświętszej Ofiary czyli Mszy świętej.
Ornat - wierzchnia szata celebransa.
Palka - niewielki kawałek płótna lnianego, usztywniony, służy do nakrywania kielicha mszalnego.
Paschał - gruba świeca z wyrytym krzyżem i pięcioma czerwonymi granami. Oznaczająca Chrystusa Zmartwychwstałego.
Patena - pokryty szlachetnym metalem "talerzyk", służy do składania na niej hostii.
Postawy liturgiczne:
stojąca - jest postawą szacunku wobec Boga - Najwyższego Pana
klęcząca - postawa adoracji i pokory wobec Boga
siedząca - postawa słuchania
leżenie krzyżem - jest znakiem najgłębszej czci, adoracji i pokuty
Puryfikaterz - ręczniczek, którym wyciera się kielich po oczyszczeniu go.
Puszka - naczynie liturgiczne służące do przechowywania Komunii świętej.
Sedilia - siedzenie dla celebransa i tych, którzy mu usługują. Znajdują się w pobliżu Ołtarza.
Strój ministranta - kołnierzyk (pelerynka), komeżka i sutanka.
Tabernakulum - łacińskie określenie miejsca przechowywania Najświętszego Sakramentu.
Welon - okrycie wierzchnie celebransa w czasie uroczystego błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem.
Złożenie rąk - przy modlitwie oznacza wniesienie duszy do Boga i oddanie się Mu się z wiarą.