|
|
Służba przy Ołtarzu
 |
Do pełnienia
posługi w liturgicznych obrzędach Kościół wymaga określonego
stroju. Nie może wyjść do ołtarza w byle jakim ubiorze ani
kapłan, ani ministrant. Strój jest jednym ze sposobów podkreślenia
ważności i wielkości sprawowanych tajemnic. Ma on także
znaczenie symboliczne. Najważniejszym strojem liturgicznym jest
alba. Nie zawsze jednak ministranci wkładają na siebie albę.
Młodsi ministranci często ubierają komżę. Jest to po prostu
skrócona alba i ma taką samą symbolikę; choć nie wyraża
tak wyraźnie prawdy o całkowitym oczyszczeniu człowieka przez
chrzest i przeniknięciu całego jego życia przez łaskę Chrystusa.
Oprócz komży ministrant ubiera sutankę, która ma znaczenie
tylko estetyczne oraz kapturek (pelerynkę), który ma także
podobne znaczenie. Alba to biała szata okrywająca człowieka
symbolizująca łaskę chrztu św. Biała szata jest najstarszym
strojem liturgicznym w Kościele. Ubierali ją nowo ochrzczeni i
nosili przez cały tydzień po chrzcie, jako zewnętrzny wyraz
tego, co się stało w ich wnętrzu. Od IV wieku alba stała się
powszechną szatą całej służby ołtarza. |
|
