Czcigodni Księża, Osoby Życia Konsekrowanego,
Drodzy Siostry i Bracia!
Przeżywamy rok przygotowania do
Jubileuszu 200 lat istnienia naszej diecezji. Samo słowo
przygotowanie wskazuje na potrzebę podjęcia konkretnych
działań, koniecznych do owocnego przeżycia tego czasu. W
to przygotowanie wpisuje się rozpoczęty Środą
Popielcową, czas Wielkiego Postu, jako przygotowanie do
Świąt Wielkanocnych. Zarówno w jednym, jak i w drugim
przygotowaniu chodzi o odnowienie oraz umocnienie
relacji z Bogiem i z Kościołem. Ten rok przeżywamy w
duchowej łączności z Matką Jezusa. Maryja sto lat temu
objawiła się w Fatimie dzieciom: Łucji, Hiacyncie i
Franciszkowi. Jej pierwsze spotkanie z dziećmi miało
miejsce 13 maja 1917 roku i zostało poprzedzone
objawieniem się Anioła. Anioł trzymając Kielich i Hostię
modlił się razem z dziećmi następującą modlitwą:
„Przenajświętsza Trójco, Ojcze, Synu, Duchu Święty!
Uwielbiam Cię ze czcią najgłębszą. Ofiaruję Ci
Przenajdroższe Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Pana naszego
Jezusa Chrystusa, obecnego na wszystkich ołtarzach
świata, na przebłaganie za zniewagi świętokradztwa i
zaniedbania, które Go obrażają. Przez nieskończone
zasługi Jego Najświętszego Serca i Niepokalanego Serca
Maryi, błagam Cię o nawrócenie biednych grzeszników”. To
ukazanie się Anioła zapowiedziało ścisły związek
objawień Maryi z odkupieńczym dziełem Jej Syna Jezusa
Chrystusa. Orędzie Matki Bożej, które odczytujemy z
objawień, zachęca do nawrócenia i włączenia się w
zbawczą misję Jezusa zawartą w tajemnicy eucharystycznej
ofiary. Tylko Jezus może uratować tych, których życie
naznaczone jest złem złączonym z pogardą do Boga i Jego
nieskończonej miłości. Łucja, Hiacynta i Franciszek
doskonale wiedzieli, jak biedni są grzesznicy, ponieważ
została im pokazana wizja piekła. Po tej wstrząsającej
wizji, dzieci z Fatimy oddały się modlitwie różańcowej i
podejmowały umartwienia w intencji nawrócenia
grzeszników. Maryja objawiając się Łucji, Hiacyncie i
Franciszkowi pragnęła, aby jak najwięcej grzeszników
skorzystało ze zbawczego dzieła Jej Syna, dokonanego na
drzewie Krzyża. To orędzie odczytujemy i przyjmujemy
dzisiaj, 100 lat po jego przekazaniu. Czujemy się
wezwani do nawrócenia i do pokuty. Najpierw my sami.
Czujemy się także wezwani do modlitwy i czynów
pokutnych, podejmowanych dla nawrócenia wszystkich,
którzy gardzą Bogiem, aby powrócili do Jezusa i do Jego
Kościoła.
Drodzy Bracia i Siostry!
Nawrócenie jest możliwe jedynie wówczas, gdy jesteśmy
świadomi naszych słabości i grzechów. Doskonale wiemy,
jak łatwo jest ulec podstępnym działaniom szatana i
zejść z drogi, którą idziemy od chwili chrztu świętego
razem z Chrystusem. Szatan jest podstępny względem nas,
tak jak był podstępny wobec pierwszych ludzi. Jego
taktyka, jak to słyszeliśmy w pierwszym czytaniu,
okazała się w stosunku do nich skuteczna. Skuteczną
okazuje się także w stosunku do nas i do naszych braci i
sióstr. My jednak jesteśmy w lepszej sytuacji niż byli
pierwsi rodzice. Mamy bowiem Jezusa, który pokonał
szatana. Żyjemy także we wspólnocie Kościoła, a
szczególnym oparciem są dla nas wspólnoty parafialne,
zakorzenione w naszym Kościele diecezjalnym, istniejącym
już od 200 lat. Mamy również naszych braci i siostry,
którzy przeszli zwycięsko przez ziemskie życie,
korzystając z łaski udzielonej im przez Chrystusa i nie
dali się zepchnąć z drogi wiary, z drogi prawdy, dobra i
miłości. Są to święci
i błogosławieni, a wśród nich patronowie naszej
diecezji: święci Apostołowie Juda Tadeusz i Szymon
Gorliwy, św. Jozafat, Biskup i Męczennik, a także
Błogosławieni Męczennicy z Pratulina. Oni stoją po
naszej stronie, gdy podejmujemy walkę z pokusami, z
propozycjami, jakie składa nam niestrudzenie zły duch.
Szatan nie może znieść tego, że my idziemy za Jezusem,
że trwamy we wspólnocie Kościoła
i korzystamy z sakramentów świętych. Nie może znieść, że
bardziej ufamy słowom Jezusa zapisanym dla nas przez
Ewangelistów, niż jego złudnym propozycjom.
Spójrzmy więc, po raz kolejny w
naszym życiu, na Jezusa przebywającego od 40 dni na
pustyni. Posłuchajmy Jego odpowiedzi na propozycje
szatana. Te odpowiedzi są dla nas pouczające. Pozwalają
nam bowiem znaleźć słowa i argumenty, dzięki którym
będziemy zdolni oprzeć się pokusie odwrócenia się od
Boga, porzucenia drogi wiary, odejścia od prawdy, dobra
i miłości. Zechciejmy więc zatrzymać się przez chwilę na
odpowiedziach Jezusa.
W pierwszej odpowiedzi Jezus
przypomina: „Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz
każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych”. Znaczy to,
że horyzonty człowieka nie powinny ograniczać się
wyłącznie do poszukiwania rzeczy doczesnych. Troska o
dobra materialne nie może się dokonywać w oderwaniu od
Boga. Człowiek bowiem nie może być niezależny od swego
Stwórcy, gdyż – jak stwierdza Sobór Watykański II –
„stworzenie bez Stworzyciela zanika” (KDK 36). Tym
zatem, co powinno towarzyszyć człowiekowi w jego życiu,
winno być słowo pochodzące od Boga. Ono powinno stać się
dla człowieka odpowiedzią na wszystkie Jego rozterki,
niepewności, wątpliwości. Ono jedynie może wzbudzić w
nim prawdziwą nadzieję, dać radość z czynienia dobra,
budować fundamenty pod życie mądre i szczęśliwe. Szatan
pragnie zamknąć człowieka w swoim świecie, ograniczyć go
do dóbr materialnych i wmówić człowiekowi, że one i
tylko one, dadzą mu szczęście. Odpowiedź Jezusa na drugą
pokusę szatana: „… nie będziesz wystawiał na próbę Pana
Boga swego”, oznacza, że droga wiary przechodzi również
przez milczenie Boga, przez duchową ciemność, przez czas
wątpliwości. Wiara nie polega na poszukiwaniu cudowności
i żywieniu się nimi. Wiara wyraża się w cierpliwości, w
odwadze pójścia za Bogiem, również i wówczas, gdy nie
odczuwamy Jego obecności, Jego bliskości, tak jakbyśmy
sobie tego życzyli. Niech nie zamykają nam drogi do Boga
nieszczęścia, które dotykają nas lub naszych bliskich.
One ranią nasze serce, ale uzdrowienie może przynieść
nam tylko Bóg. Nie przyjmujmy podpowiedzi szatana, który
wykorzystując naszą trudną sytuację, mówi: Bóg cię nie
kocha, Bóg cię opuścił, Bogu na tobie nie zależy. Te
podpowiedzi, jak i każde inne słowo pochodzące od
szatana, są kłamstwem. I trzeba nam o tym pamiętać. W
trzeciej odpowiedzi szatanowi Jezus przypomina: „Jest
napisane: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i
Jemu samemu służyć będziesz”. Znaczy to, że w naszym
sercu jest miejsce tylko dla Jednego Boga, i to Boga
prawdziwego. Nie ma miejsca dla bożków - ani tych
dawnych, ani współczesnych. Musimy zawsze mieć
świadomość, że odejście od prawdziwego Boga sprawia, że
w sercu dajemy miejsce bożkom, których albo sami sobie
tworzymy, albo inni nam je zaproponują. Musimy się
zatroszczyć o naszą wierność Bogu żywemu i prawdziwemu.
Musimy nieustannie dokładać starań, aby nasze serca były
miejscem, w którym mieszka jedyny i prawdziwy Bóg.
Pytania jakie skierował do Jezusa szatan i które kieruje
do człowieka są ciągłymi prowokacjami, ciągłym nękaniem
człowieka. Budzeniem w nim wątpliwości, podważaniem
prawd, które Bóg dał człowiekowi. Taką prowokacją jest
ostatnio wystawiony w teatrze w Warszawie spektakl
zatytułowany „Klątwa”. Dla nas wierzących stanowi on
wydarzenie bardzo bolesne, gdyż zawiera bluźnierstwa i
wyszydzenie osób oraz wartości dla nas drogich. Ale
zapewne nie jest to prowokacja ostatnia. Kolejną będzie
zapowiadany marsz w obronie prawa do zabijania
nienarodzonych. Potrzeba więc ze strony człowieka
wierzącego stałej czujności i mądrości, by stanąć po
stronie prawdy i dobra. By nie dać się zmanipulować, by
nie odebrać sobie zdolności myślenia ani daru wolności.
Drodzy Bracia i Siostry!
Czas Wielkiego Postu daje nam szczególną szansę, aby
nasza wiara w Jezusa została umocniona. Może się to
dokonać poprzez modlitwę, podjęty post i czynioną
jałmużnę, przez odrzucenie grzechu, walkę z
uzależnieniami, szczególnie od alkoholu, narkotyków,
pornografii, gier hazardowych i komputerów. Każdy bowiem
grzech
i uzależnienie zabierają naszą wolność, burzą porządek
wewnętrzny i niszczą dobre relacje z najbliższymi, a w
konsekwencji niszczą nasze szczęście.
W czasie Wielkiego Postu mamy wiele
propozycji w naszych parafiach do wspólnej modlitwy i do
czynienia aktów miłosierdzia. Zachęcam Was, Drodzy
Diecezjanie - dzieci, młodzież i dorosłych, do
uczestnictwa w rekolekcjach parafialnych, a szczególnie
do udziału w naukach stanowych. Nie pomińmy tego, co w
naszym nawróceniu najistotniejsze, a więc sakramentalnej
spowiedzi. Znajdźmy czas, aby wziąć udział w
nabożeństwach Drogi Krzyżowej i Gorzkich Żali, które
dają nam większą możliwość dostrzeżenia tajemnicy
cierpienia Jezusa dla nas i dla naszego zbawienia. W
kontekście przeżywanego w naszej diecezji Roku Maryjnego
zachęcam również do udziału w nabożeństwach
wynagradzających w pierwsze soboty miesiąca, a od maja w
nabożeństwach fatimskich. Zwracam się także do osób
starszych i chorych i proszę, by cierpienie, życiowe
trudności, ofiarowali w intencji nawrócenia grzeszników
i ich powrót do Boga i do wspólnoty Kościoła. Niech obok
postu i modlitwy, nie zabraknie także otwartego serca
wobec potrzeb wspólnoty Kościoła i tych najbardziej
potrzebujących. Dzielmy się z innymi miłością oraz
dobrami materialnymi, niezbędnymi do codziennego życia.
W duchu odpowiedzialności za Kościół diecezjalny włączmy
się również w trud przygotowania Jubileuszu, poprzez
składane w dzisiejszą niedzielę ofiary na tacę, a także
nabywanie w swoich parafiach cegiełek na budowę Domu
Pielgrzyma w Pratulinie, za co już teraz serdecznie
dziękuję. W tym przygotowaniu do Świąt Zmartwychwstania
Chrystusa, ale także do Jubileuszu 200-lecia powstania
naszej diecezji, zobaczmy siebie, nasze rodziny, naszych
bliskich włączonych w długi szereg pokoleń braci i
sióstr żyjących przed nami, podejmujących podobne,
konkretne praktyki, modlitwy i umartwienia. Czas, w
którym dane jest nam żyć, jest dla nas wierzących w
Jezusa i przynależących do Jego Kościoła, bardzo
wymagający. Tym bardziej potrzeba gruntowniejszego
przygotowania, aby nie dać się pokonać, aby oprzeć się
pokusom, którym jesteśmy poddawani, aby z pomocą Bożej
łaski wyjść zwycięsko z codziennych potyczek ze złym
duchem. Na ten czas Wielkiego Postu, w Roku
przygotowania do Jubileuszu 200 lat istnienia naszej
Diecezji, z serca wszystkim błogosławię: w Imię Ojca i
Syna i Ducha Świętego.
BISKUP SIEDLECKI
L.dz. 161/2017
Siedlce, dnia 1 marca 2017 r.
List pasterski należy odczytać we wszystkich kościołach
i kaplicach Diecezji Siedleckiej, w I niedzielę
Wielkiego Postu, dnia 5 marca br.
